Veglig vefjan silfurspánga viðmótsþæg og fín

Oft mig útaf hjarta lángar

Einkum smakki ég vín

Að fá þig fjalladeplan mín

Þegar Adams innra

Eðli kennir sín



Vart skil vegu hugleiðinga

Þeir vísa mér um sinn

Þín til skorðan skáhendinga

Skemmtileg á kinn

Fá vil feginn kærleik þinn

Tel hann einan æðri

En Arons gulltarfinn



Geðsett, glóuð dyggðaskarti

Glaðvær, mett og svaung

Fótnett, fagureygð á parti

Framhá, mittislaung

Sem keiprétt krotuð fokkustaung

Munstur mannprýðinnar

Meyja vænst í þraung



Mér skín skárri sólarglíngri skærri en drifin smíð

Hönd þín, hnúar, nögl á fíngri

Húðin æskublíð

Önd mín oft á þessari tíð

Veik og dauða vafin

Vaknar í miðri klíð



Vífsins verðugleik að reikna

Vantar mál og róm

Kífsins kenni ég til feikna

Hverfur allt sem hjóm

Og lífsins lifnar í mér blóm

Þíns hjá meyjarmittis

Mjóum helgidóm