Morgunn einn ég hoppa upp í rútuna

Með vasa fulla af banana

Grænum geðþekkum fasana

Hafði ég í bítið ælt



Upp í sveit ég ætlaði að haldana

Í svaka partí með píuna

En síðan hraktist ég leiðina

Það var klárlega sem við manninn mælt



Kindin Einar var þá við vegabrúnina

Búinn að bíta upp alla túnina

Fyrir hann var og ég keyrð'ann í spað

Hann sagði dada, en meinti bada, verst var það



Það var komið langt fram að hádegi

Og þá hrópaði einn farþegi

Að hann færi ekki lengra ef hann feng' eigi

Greyið Einar rúð og skrælt



Nú ég kvað við, hví ekki á þeim degi

Barasta að bút' ann strax

Svo hreinlega velt' onum úr deigi

Grill' ann og egg með jafnvel spælt



Kindin Einar var þá við vegabrúnina

Búinn að bíta upp alla túnina

Fyrir hann var og ég keyrði hann í spað

Hann sagði dada, en meinti bada, verst var það



Í því bar að bóndann á næsta bæ

Hann kom til vor og sagði hæ

Nei hvað sé ég, er þetta kindarhræ?

Bætti hann við og æfur varð



Eina kind ég átti hér heima á bæ

Sem að ætlaði niðrað sæ

En núna sposkur ég spranga og hlæ

Því núna skuldarðu meir en nokkurn sparð



Kindin Einar var þá við vegabrúnina

Búinn að bíta upp alla túnina

Fyrir hann var og ég keyrði hann í spað

Hann sagði dada, en meinti bada, verst var það



Einar var þá við vegabrúnina

Búinn að bíta upp alla túnina

Fyrir hann var og ég keyrði hann í spað

Hann sagði dada, en meinti bada, verst var það



Einar var þá við vegabrúnina

Búinn að bíta upp alla túnina

Fyrir hann var og ég keyrði hann í spað

Hann sagði dada, en meinti bada, verst var það