نون و پنیر و هق هق، سفره ی سرد عاشق

نون و پنیر و فندق، رخت عزا تو صندوق

نون بیات و حلوا، سوخته حریر دریا

نون و پنیر و گردو، قصه ی شهر جادو

نون و پنیر و بادوم، یه قصه ی نا تموم

نون و پنیر و سبزی، تو بیش از این می ارزی

پای همه گلدسته ها، دوباره اعدام صدا

دوباره مرگ گل سرخ، دوباره ها دوباره ها

حریق سبز جنگلا به دست کبریت جنون

از کاشی های آبی مون سرزده فواره ی خون

نون و پنیر و بادوم، یه قصه ی ناتموم

نون و پنیر و سبزی، تو بیش از این می ارزی

قصه ی جادوگر بد که از کتابا می اومد

نشسته بر منبر خون عاشقا رو گردن می زد

کنار شهر آینه جنگل سبز شیشه بود

برای گیس گلابتون اون روز مث همیشه بود

پونه می ریخت تو دامنش تا مادرش چادر کنه

می رفت که از بوی علف تمام شهرو پر کنه

غافل از اینکه راهشو جادوگر دزدیده بود

رو صورت خورشید خانوم خط سیاه کشیده بود

آهای آهای یکی بیاد یک شعر تازه تر بگه

برای گیس گلابتون از مرگ جادوگر بگه

از مرگ جادوگر بد که از کتابها می اومد

نون و پنیر و بادوم، یه قصه ی نا تموم

نون و پنیر و سبزی، تو بیش از این می ارزی

چشمای گیس گلابتون چیزی به جز شب نمی دید

هوا نبود، نفس نبود، قصه به آخر نرسید

قصه های مادربزرگ آیینه خود منه

طلسم جادوگر باید با دستای تو بشکنه

با دستای رفاقتت، تاریکی وحشت نداره

نوری که حرفه آخره، به قصه مون پا میزاره

حیفه که شهر آیینه، سیاه بشه حروم بشه

قصه تو، قصه من، اینجوری ناتموم بشه

آهای آهای یکی بیاد یک شعر تازه تر بگه

برای گیس گلابتون از مرگ جادوگر بگه

از مرگ جادوگر بد که از کتابها می اومد

آهای آهای یکی بیاد یک شعر تازه تر بگه

برای گیس گلابتون از مرگ جادوگر بگه

از مرگ جادوگر بگه

تا شعر گیس گلابتون یه شعر پر امید باشه

آیینه های تو به تو، هرکدومش خورشید باشه

آهای آهای یکی بیاد یک شعر تازه تر بگه

برای گیس گلابتون از مرگ جادوگر بگه

از مرگ جادوگر بد که از کتابها می اومد

نون و پنیر و فندق، رخت عزا تو صندوق

نون و پنیر و سبزی، تو بیش از این می ارزی