Î ÏŽÏ‚ μποÏεί ο ÎÏωτας ν' αντÎξει
Îα στηθεί στο άδικο μπÏοστά
Î ÏŽÏ‚ μποÏεί το "γεια" απλά μια λÎξη
Τόσο να πονά
Δε μιλάω γι' αυτά που μας χωÏίζουν
Όσα μας ενώνουν σαν γυαλί
Την καÏδιά μου χίλια κομμάτια σκίζουν
Όμως μια στιγμή
Ποια νομίζεις πως είσαι
Με ποιο δικαίωμα τώÏα απόψε όλα Ï„' αÏνείσαι
Και μου ζητάς να φÏγω από μπÏοστά σου, για στάσου
ΟÏτε σε νοιάζει οÏτε Ïωτάς τι θÎλω εγώ
Ποια νομίζεις πως είσαι
Με ποιο δικαίωμα λες απλά "την πόÏτα μου κλείσε"
Και μου ζητάς να φÏγω απ' τη ζωή σου, ντÏοπή σου
Εγώ σ' αγάπησα πιο πάνω απ' το θεό
Î ÏŽÏ‚ μποÏείς Îτσι να πικÏάνεις
ΤώÏα εμÎνα τι άλλο να σου πω
Î’Ïήκες φαίνεται άνθÏωπο και κάνεις
Όμως ως εδώ